YORGUNLUK SADECE FİZİKSEL DEĞİLDİR
Yorgunluk, çoğu zaman çok çalışmakla ya da hareketli olmakla özdeşleştirilir. Oysa uzun süreli stres, içsel çatışmalar, duygusal yükler ve sürekli tetikte olma hali de insanı yorar. Üstelik bu tür bir yorgunluk, fark edilmesi en zor olanıdır. Dinlenilmez, görülmez, söze dökülmez. Ancak beden bir noktada sinyal verir: baş ağrısı, mide krampları, uyku bozuklukları…
Bu noktada kendimize şu soruyu sormamız gerekir:
“Gerçekten yorgun değil miyim, yoksa hissettiğim yorgunluk başka bir isim mi taşıyor?”
ZİHİN VE DUYGU YORGUNLUĞU KENDİSİNİ NASIL GÖSTERİR?
Birey, günlük hayatında fiziksel olarak aktif olmasa da zihinsel ve duygusal olarak yoğun bir efor harcıyor olabilir. Bu durumun belirtileri çoğu zaman göz ardı edilir çünkü görünmezdirler. Oysa etkileri oldukça somuttur:
Hafıza zayıflığı
Motivasyon düşüklüğü
Dikkat dağınıklığı
İştah ve uyku düzensizlikleri
Tahammülsüzlük ve öfke patlamaları
Anksiyete atakları
Ağlama krizleri
Depresif duygudurumlar
Tüm bunlar, zihinsel ve duygusal kapasitemizin tükendiğine dair bedenin ve ruhun verdiği uyarılardır.
YORGUNLUĞUN FARKLI YÜZLERİ
Bazı yorgunluk türleri vardır ki, çok sessiz gelir. Ancak etkisi yaygındır ve derindir:
Şefkat yorgunluğu
Duygusal emek veren meslek gruplarında (psikologlar, sağlık çalışanları, öğretmenler) sıklıkla görülür. Başkalarının acılarına eşlik etmek, empati kurmak bir süre sonra içsel kaynakları tüketebilir.
Endişe yorgunluğu
Sürekli bir “ya bir şey olursa” hâli içinde yaşayan bireylerde rastlanır. Geçmişin yükü ve geleceğin belirsizliği arasında sıkışmışlık duygusu, zihni sürekli meşgul eder.
Kararsızlık yorgunluğu
Karar verememek de zihni tüketen bir durumdur. Özellikle “her şeyin mükemmel olması lazım” düşüncesiyle hareket eden kişilerde daha sık görülür. Sürekli alternatifler arasında kalmak, zihinsel enerjiyi hızla tüketir.
Dinlenmeyi erteledikçe…
Dinlenmek sadece uzanmak ya da tatil yapmak değildir. Asıl mesele, zihni ve ruhu da dinlendirmeyi öğrenmektir. Dinlenmeye zaman ayırmayan bireylerde bu döngü başlar:
Yorgunluk kalıcı bir hâl alır.
Bedensel ve ruhsal belirtiler kronikleşir.
Verim düşer, motivasyon azalır.
Duygu durum bozuklukları (anksiyete, depresyon vb.) gelişebilir.
PEKİ NE YAPMALI?
Bu döngüyü kırmanın ilk adımı, kendi içimize dürüstçe bakmaktır.
“Ben aslında neden yorgunum?”
Bu soruya verilen cevap, dinlenmeye açılan ilk kapıdır. Herkesin ihtiyacı farklıdır: Kimi için bir yürüyüş, kimi için sessizlik, kimi için profesyonel destek… Ama hepsi önce bir içgörüyle başlar.
Unutmayalım:
Yorgunluk bir zayıflık değil, bir işarettir.
Görülmek, fark edilmek ve önemsenmek isteyen içsel bir çağrıdır.
News
